Το βιβλίο αποτελεί μια αυτοβιογραφική αφήγηση που διερευνά την εμπειρία της διασταυρούμενης ταυτότητας και του πολιτισμικού εγκλωβισμού, μέσα από το βίωμα της μετανάστευσης και της αναζήτησης του ανήκειν. Μέσα από προσωπικές μαρτυρίες, αποκαλύπτονται οι κοινωνικοπολιτικοί μηχανισμοί κατηγοριοποίησης, στιγματισμού και κατασκευής της εθνικής και πολιτισμικής ετερότητας στο ελληνικό, αλβανικό, κυπριακό και ευρύτερο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Το κείμενο αρθρώνει μια κριτική προσέγγιση απέναντι στην έννοια της κανονικότητας και αναδεικνύει τη ρευστότητα και την επιτελεστικότητα της ταυτότητας, θέτοντας ερωτήματα για την κοινωνική ένταξη, την προσήλωση στις ετικέτες και την επιθυμία για αναγνώριση.