Η εργασία επιχειρεί να αναδείξει τη φωνή κοριτσιών και αγοριών 14-17 ετών, προσφύγων από το Αφγανιστάν. Οι έφηβοι/ες, αφού διέσχισαν γεωγραφικά και ηλικιακά σύνορα με βίαιο τρόπο, εγκλωβίστηκαν στην Ελλάδα, «φιλοξενούνται» σε κοντέινειρ καταυλισμού και φοιτούν στο δημόσιο σχολείο, αναμένοντας το επόμενο «λιμάνι» που θα αγκυροβολήσουν. Συνδυάζοντας τεχνικές και εργαλεία, ανιχνεύεται πώς οι ίδιοι/ες κατανοούν τον εαυτό τους, συγκροτούν και (επανα)προσδιορίζουν τις ταυτότητες τους σε συνθήκες μετάβασης και σε συνάρτηση με τις οικογενειακές, κοινωνικές και εκπαιδευτικές «αποσκευές» τους, τα βιώματα και τις διαδρομές τους. Η έρευνα εστιάζει στην εκπαιδευτική τους ένταξη, μέσα από τη μελέτη περίπτωσης του σχολικού πλαισίου και στο πώς αυτό επηρεάζει την ταυτότητα, την καθημερινότητα και την πορεία της ζωής τους.
«I am a lot of colours, because I have a lot of lifes, a lot of me, a lot of myself». Ταυτότητες εφήβων μαθητών/τριών προσφύγων στην Ελλάδα.

References
Papadimitriou, S. (2020). «I am a lot of colours, because I have a lot of lifes, a lot of me, a lot of myself». Ταυτότητες εφήβων μαθητών/τριών προσφύγων στην Ελλάδα.