Στο κεφάλαιο αυτό, μετά από μια σύντομη επισκόπηση των διαφορετικών προσεγγίσεων στον χώρο της εναλλαγής κωδίκων, αξιοποιείται το μοντέλο του Auer για να αναλυθούν δίγλωσσες συνομιλίες στα ελληνικά και τα τουρκικά. Τα δεδομένα δείχνουν ότι η εναλλαγή κωδίκων μπορεί να είναι στιγμιαία αναδεικνύοντας τον ένας από τους δύο κώδικες ως κύριο, αλλά επίσης μπορεί να δίνει στους συνομιλητές τη δυνατότητα να δημιουργούν ένα δίγλωσσο συνομιλιακό μέσο.